ایـــــنـجــا همـــہ تــــــنهـاטּ امّـــا خــــیـلــیـا هــــنـوز گــَـرمـَטּ مـــتـوجـّــہ نــــشــבטּ
دلتنگی هایم را باد به تمسخر می گیرد
و پاییز با رنگ زرد بر آن طعنه می زند
چه کنم که دلم
از غربت خیس جاده ها می گیرد
و ترانه های زخمی سینه ام
می شکافد
چه کنم که در خلوت تنهاییم
هر شب دلم یکریز می شکند
و ابر بهاری
یک لحظه آرام و قرار ندارد
چه کنم
که دریای دلم طوفانی است ...
یه لحظـه گـوش ڪـن خــــבا ؛
جــבے میگــم . . .
نه بچـه بـازیِ نـه اـבا و اطــوار ،
تو این בنــیا ...
حــالِ خــیلے هـا اصـلا خـوب نیـست !
یـه בسـتے بـه زنـבگیـشون بڪـش
ﺑﻌﻀﯽ وقتها ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ناراحتی ،
گریه ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ؛
دلت ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﻤﻴـــــــــــﺮﯼ
گاهی دلت ...
از سن و سالت میگیرد...
میخواهـی کــــــــــــــودک باشی...!!!
کودکی که به هر بهانه ای به اغوشی پناه میبرد.....!!!
و آسوده اشــــــــــــــــک میریزد....!!!
بـــــــــــــزرگ که باشی...
باید بغضهای زیادی را بی صدا دفن کنی!!
בلت مـے گـیره چیڪار میکنـے...
میرے یـﮧ گوشـﮧ مـے شینـے....
هـے با نگـآت بازے مـے ڪنـے ڪـﮧ...
یـاבت برـﮧ مـے פֿـواستـے گـریـﮧ ڪنـے...؟!
یـﮧ لیواלּ آب مـے خـورے ڪﮧ ...
همـﮧ بغضـاتـو قـورت بـבے...؟!
انـوقت یـآבت میـآد خــבایـے و بـایـב تنهـا باشـے...؟
פֿـבاجـوלּ לּـمیــבونـے...
ایـלּ روزا چقــد פֿـבا بوבمــ
سخت است وقتی از شدت بغض
گلو درد بگیری ...
و همه بگویند
لباس گرم بپوش !!!
وای که چه حالی میده
تنهایی
روی برگای خشک کنار خیابون
قدم بزنی
صدای خش خش برگا
چه لذتی داره
بیخیال همه چی
فقط بری
بری
بری
